II वैशंपायन उवाच II प्रबुद्वास्ते हिडिम्बाय रूपं द्रष्टात्तिमानुपम् I विस्मिताः पुरुषव्याघ्रा वभूवुः पृथया सह II १ II
વૈશંપાયન બોલ્યા-જાગરાત થયેલા તે પુરુષસિંહો (પાંડવો) અને કુંતી(પૃથા) તે હિડિમ્બાનું માનવરૂપ જોઈ વિસ્મિત થયાં.પછી કુંતીએ તેને કહ્યું કે-'હે દેવકન્યા જેવી ઉત્તમાંગી,તું કોણ છે?કોની પુત્રી છે? શા માટે ને ક્યાંથી તારું અહીં આવવું થયું છે?તું વનદેવી છે કે અપ્સરા છે? તું અહીં કેમ ઉભી છે? તે તું મને કહે.(1-4)
II वैशंपायन उवाच II तां विदित्वा चिरगतां हिडिम्बो राक्षसेश्वरः I अवतीर्य द्रुमात्तस्मादाजगामाशु पाण्डवान II १ II
વૈશંપાયન બોલ્યા-તે હિડિમ્બાને પાછા આવતાં બહુ વાર થઇ,એટલે તે ભયંકર રાક્ષસનાથ હિડિમ્બ,ઝાડ પરથી નીચે ઉતર્યો ને ઝડપથી પાંડવો તરફ ચાલવા લાગ્યો.હિડિમ્બને આવતો જોઈને હિડિમ્બા ગભરાઈ ને ભીમને કહેવા લાગી કે-'આ તે નરભક્ષી દુરાત્મા ક્રોધ કરીને છલાંગ મારતો આવે છે તો તમે ભાઈઓ સાથે,હું કહું તેમ કરો,
હે વીર,હું ઇચ્છામાં આવે તેમ ગગનમાં વિચરી શકું છું,મારામાં રાક્ષસનું બળ છે,તમે તમારા ભાઈઓ ને
માતાને જગાડો,હું તમને સર્વેને,ઉપાડીને આકાશમાર્ગે લઇ જઈશ.(1-6)
હિડિમ્બ વધ પર્વ
II वैशंपायन उवाच II तत्र तेपु शयानेपु हिडिम्बो नाम राक्षसः I अविदूरे वनात्तस्मा च्छालवृक्षं समाश्रितः II १ II
વૈશંપાયન બોલ્યા-પાંડવો જ્યાં સૂતા હતા,ત્યાંથી થોડે છેટે સાગના ઝાડ પર હિડિમ્બ નામે,નરમાંસભક્ષી,રાક્ષસ
રહેતો હતો.તેનો વર્ણ શ્યામ હતો ને તેની આંખો પીળા રંગની હતી,ને આકારે તે મહાભયંકર હતો.તેનું મુખ વિકરાળ હતું,ને ભૂખથી પીડાયેલો તે માંસની આકાંક્ષા કરતો હતો.તેણે એકાએક પાંડુપુત્રોને જોયા.
તેમને વારંવાર જોઈને,પોતાના સૂકા વાળને ધુણાવવા લાગ્યો,ને નરમાંસ મળશે,તેવી આશાથી હર્ષ પામ્યો.
II वैशंपायन उवाच II तेन विक्रममाणेन ऊरुवेगसमीरितं I वनं सवुक्षविटपं व्याधुणिंतमिवाभवत II १ II
વૈશંપાયન બોલ્યા-તે વિક્રમી,ભીમસેને પોતાના સાથળના વેગથી ઘુમીને,તે ઝાડપાલોથી ભરેલા આખા વનને
જાણે ડોલાવી મૂક્યું.તેની જાંઘના ઝપાટાથી,જાણે જેઠ-અષાડનો પવન વાવા લાગ્યો હોય તેમ લાગતું હતું,
તે મહાબળવાન,આમ,વેલાઓ ને વૃક્ષોને ઢાળીને માર્ગ કરતો આગળ ચાલતો હતો.જાણે,કોઈ મદઝરતા,પરાક્રમી ગજરાજની જેમ,તે વનમાં મહાવૃક્ષીને કચડતો ચાલી રહ્યો હતો.તેમ જણાતું હતું.ગરુડના જેવી અને પવનની ગતિએ જતા એ ભીમના વેગને લીધે.પાંડુપુત્રોને જાણે મૂર્છા આવી ગઈ.(1-5)
II वैशंपायन उवाच II एतस्मिन्नेव काले तु यथा संप्रत्ययं कविः I विदुरः प्रेषयामास तद्वनं पुरुषं शुचिम् II १ II
વૈશંપાયન બોલ્યા-તે વખતે,કવિ વિદુરે,મોકલેલો વિશ્વાસપાત્ર માણસ ત્યાં વનમાં આવ્યો,ને તેણે,પાંડવોને,માતા સાથે નદીના જળનું માપ કાઢતા જોયા.તેણે પાંડવોને એક નાવ બતાવી,કે જે મન અને પવનની ગતિએ જનાર હતી,સર્વ વાયુઓ (પવન) સામે ટક્કર ઝીલે તેવી હતી,ને યંત્ર તથા ઝંડાથી સજેલી હતી.
અને તે નાવને ખાતરીલાયક વિશ્વાસુ માણસોએ ગંગાતટે જ બનાવી હતી (1-5)