અષ્ટાવક્ર ગીતા-૨૦

PREVIOUS PAGE

NEXT PAGE

INDEX PAGE

પ્રકરણ-૧૪

જે પ્રકૃતિ-સ્વભાવવત, શૂન્ય-ચિત્ત (ચિત્તવૃત્તિ વિહીન) છે, તેવો મનુષ્ય.

--પ્રમાદ (મજા) ને ખાતર જ જગતની વસ્તુઓ ની ભાવના કરતો હોય તેવું લાગે,અને,

--ભલે તે જાગતા જેવો લાગતો હોય છતાં તે, (જ્ઞાન નિંદ્રામાં) ઊંઘતો જ હોવાથી,(શૂન્ય-ચિત્ત હોવાથી)

--તેનું સંસારરૂપી બંધન ક્ષીણ થયેલું છે. (૧)

જયારે મારી કામના (સ્પૃહા) નષ્ટ થઇ ગઈ છે,ત્યારે,

--મારા માટે ધન શું? મિત્રો શું ? વિષયો રૂપી ચોર શું ?

--શાસ્ત્ર શું ? કે વિજ્ઞાન શું ?        (૨)

સાક્ષી-પુરુષ “આત્મા” અને ઈશ્વર (પરમાત્મા) તેમજ નૈરાશ્ય (આશા વગરના) અને બંધન-મોક્ષ,

--આ બધા શબ્દો નું મને જ્ઞાન થયું છે, (આ સર્વ નો હું જ્ઞાતા છું)

--એટલે મુક્તિ ને માટે મને હવે ચિંતા નથી.   (૩)

જે પુરુષ નું અંતઃકરણ સંકલ્પ-વિકલ્પ વગરનું છે, (જેના અંતઃકરણ માં વિષય-વાસનાઓ નથી), અને ,

--ભલે તે બહાર થી સ્વછંદ-પણે (સ્વેચ્છા-પૂર્વક) વિચરતો (ફરતો) હોય,તેમ છતાં તે જ્ઞાની છે.

--આવા જ્ઞાની પુરુષ ને જ્ઞાની પુરુષ જ જાણી શકે છે,અજ્ઞાની પુરુષ નહિ.      (૪)

પ્રકરણ-૧૪-સમાપ્ત-અનુસંધાન-પ્રકરણ-૧૫

PREVIOUS PAGE

NEXT PAGE

INDEX PAGE