અષ્ટાવક્ર ગીતા-૦૯

PREVIOUS PAGE

NEXT PAGE

INDEX PAGE

પ્રકરણ-૩-૨

આ લોક અને પરલોક પ્રત્યે વિરક્ત,

--નિત્ય અને અનિત્ય વસ્તુ ના ભેદ ને સમજનાર, અને મોક્ષ ની ઈચ્છા રાખનાર,

-- મનુષ્ય ને જો, મોક્ષ થી જ ભય લાગે, તો, તે આશ્ચર્ય છે.   (૮)

ધીર મનુષ્ય, ભોગો ભોગવવા છતાં અને ભોગો ભોગવવાથી પીડાયુક્ત બનતો હોવા છતાં,પણ

--તે હંમેશના માટે  કેવળ “આત્મા” ને જોતો હોય છે,એટલે,તે,

--નથી “પ્રસન્ન”(હર્ષમય)  થતો કે નથી “કોપિત” (ગુસ્સે) થતો.   (૯)

જે મનુષ્ય, પોતાના પ્રવૃત્તિ યુક્ત (પ્રવૃત્તિ કરતા)  શરીર ને,

--કોઈ બીજા ના શરીર ની જેમ જુએ છે,(પોતાનું શરીર પ્રવૃત્તિ કરતુ નથી તેમ જુએ છે)

--એવો મહાત્મા પુરુષ “સ્તુતિ” થી (વખાણથી) કે નિંદાથી કેવી રીતે ક્ષોભ પામે ?    (૧૦)

આ સમસ્ત જગત  એ ’માયા માત્ર” (માત્ર માયા જ છે) એમ સમજી ને જગત ને જોનાર ને,

--જગત ની કોઈ કુતુહુલતા રહેતી નથી,તેથી તેની બુદ્ધિ શાંત થઇ છે,અને તેવા મનુષ્ય ને,

--જો મૃત્યુ પાસે આવે, તો પણ તે મૃત્યુ,તેને કેવી રીતે ત્રાસ આપે ?    (૧૧)

જે મહાત્મા નું મન નિરાશા ના પ્રસંગે પણ,

--તદ્દન નિસ્પૃહ (અનાસક્ત) રહે છે,તેવા,

--આત્મજ્ઞાન થી સંતુષ્ટ મહાપુરુષ ની તુલના કોની સાથે થઇ શકે ?    (૧૨)

આ દૃશ્ય-જગત,સ્વ-ભાવ થી કંઈ જ નથી, (જગત મિથ્યા છે) –એમ જાણનાર,

--એ શાંત બુદ્ધિવાળો મનુષ્ય શું એમ જુએ છે કે –

--આ ગ્રહણ (લેવા) કરવા યોગ્ય છે કે આ ત્યાગવા યોગ્ય છે??     (૧૩)

વિષય વાસના રૂપ મળનો (ગંદકીનો) જેણે અંતઃકરણથી ત્યાગ કરેલો છે,

--જે દ્વંદ (સુખ-દુઃખ વગેરે) અને આશા વગરનો થયો છે,તેના જીવનમાં સહજ-પણે આવતા ભોગોથી,

--તે નથી હર્ષ પામતો કે નથી દુઃખી થતો.   (૧૪)

પ્રકરણ -૩-સમાપ્ત-અનુસંધાન પ્રકરણ-૪

PREVIOUS PAGE

NEXT PAGE

INDEX PAGE